Skąd wziął się gaz w głębokich warstwach geologicznych?

Pokłady ropo – gazonośne pochodzą z różnych okresów historii – w Polsce łupki w przeważającej części są pochodną przemian w sylurze. Zasoby metanu utworzonego z materii organicznej przedostało się z warstw piaszczystych do sąsiednich warstw skalnych, tworząc konwencjonalne złoża gazu ziemnego, które były stosunkowo łatwo eksploatować. Ale niektóre z nich pozostały zamknięte w szczelnych obszarach.

Złoża gazu ziemnego są klasyfikowane jako konwencjonalne, jeśli znajdują się w złożu wewnątrz skał porowatych - często wapienia lub piaskowca - które tworzą wzajemnie połączone przestrzenie. Umożliwiają one swobodny przepływ gazu w otworach w skale, co ułatwia wydobycie. Niekonwencjonalne rezerwy gazu znajdują się w skałach o niskiej przepuszczalności. Gaz niekonwencjonalny lokuje się też na znacznie większych głębokościach, niż ma  to miejsce w przypadku tradycyjnego wydobycia gazu. Wymaga to zatem specjalnego podejścia do kwestii eksploatacji złóż. Gaz łupkowy w Polsce lokuje się na głębokości 2,5-4 km. Tym samym – oddzielony dość skutecznie m.in. od warstw wodonośnych i łatwego dostępu – skryty w obszarach geologicznego „ściśnięcia” mógł przetrwać bez ulatniania się czy samoczynnego wypływu.